12 years a slave

türkçeye 12 yıllık esaret olarak çevrilmiş 2013 yılında yayınlanan muhteşem film. steve mcqueen in yönettiği filmde özgür bir siyahinin kaçırılıp zorla köle yapılması ve on iki yıl boyunca süren esaret hayatını anlatıyor. özgürlüğün ne kadar güzel bir şey olduğunu bu filmi izleyerek anlayabilirsiniz. oyuncuları için ; (bkz: chiwetel ejiofor) (bkz: michael kenneth williams) (bkz: michael fassbender)

niyedir bilmem, pek sevemedim bu filmi ben. işlenişi çok kötüydü sanırım. bir de artık bu tarz filmler sıktı. bir dönem antisemitizm filmlerinin sıkması gibi.

aslında iyi işlense çok vurucu olabilecek bir filmdi. bilmiyorum benim beklentim yüksekti belki de ama en iyi film oscar'ını alacak kadar iyi bir film değil bence.

t: 4+4+4 eğitim sistemine maruz kalan öğrencilerin esaretini anlatan mükemmel ötesi film. --- spoiler --- filmin sonunda öğrenciler üniversiteyi kazanıp özgürlüğe kavuşuyor --- spoiler ---

link Aklıma geldi dinlediğim zaman huzur buluyorum

kitaptan uyarlama olmasına rağmen kitabı filmi kadar güzel değildi. ayrıca bazı detaylar filme aktarılmamıştı.

ırkçılığı konu alan, gerçek hikayaye dayanan bir film. hikaye izlediğimiz pek çok film ile benzerlik göstersede aslında yeterince çarpıcı ama bir kaç sahne dışında film bu çarpıcılığı izleyiciye hissettiremiyor, hemde oyuncular olabildiğince sağlam rol kesmişken. ayrıca ırkçılık konusunda yapılan çoğu film birbirinin tekrarı gibi ve bana kalırsa bu film de o tadı veriyor. bu film 2013 yapımı ama genel olarak bu konudaki filmleri konuşmak gerekirse; günümüz için, "artık daha farklı senaryolar gerektiğini düşünüyorum" diyebilirim. mesela son yıllarda benim en çok takdirimi alan ırkçılık konulu filmler green book ve jojo rabbit olmuştur. ırkçılığa farklı açılardan bakmak, farklı kötü yanlarını göstermek ve alışılagelmişlikten çıkmak çok önemli, birbirini tekrar eden senaryolar bir süre sonra amacından sapıyor. yani amaç insanlara ırkçılığın kötülüğünü anlatmakken izleyici sürekli aynı şeye maruz kaldığı için, "off yine aynı şeyler" işte demekle yetiniyor. ben benzer yapımlar gördükçe yapımcıların insanların duygularını sömürerek para kazanma amacının dışına çıkmadıklarını düşünüyorum, maalesef. yine para kazansınlar eyvallah ama yaptıkları iş sanatsa ve insanlara dokunmaları gerekiyorsa, biraz da farklı yerlerden, farklı açılardan dokunsunlar çünkü sürekli dokundukları yer nasır tutuyor. son olarak bu filmin oscar kazanması tamamen talihsizlik.